stamboom Gertim & Carla
Aantekeningen
Treffers 101 t/m 150 van 214
| # | Aantekeningen | Verbonden met |
|---|---|---|
| 101 | Jentje Everts; boer, tot ca. 1692 onder Sneek, daarna te Sijbrandaburen (stem 2), overl. Sijbr. 25 april 1739, tr. ca. 1685 Elbrich Gerbens (geb. Sijbr. ca. 1665, dr v Gerben Sjoerds en Klaaske Jelles, vgl. RAU J1 d.d. 16 feb. 1676), RAU P6 130-133, WYM T1 262; ki.: (ged. Sneek): Evert, 5 dec. 1686, Trijntje, 26 dec. 1688, Klaaske 18 jan. 1691, verder nog: Gerben, Jan, Sjoerd, Jelle, Maaike, Lijsbeth | Jentje Everts (I418)
|
| 102 | Johannes Alberda werd vier keer Nederlands Kampioen in de Regenboog, won meer dan 550 prijzen en werd in 1966 benoemd tot Schipper in de Orde van de Sneker Pan. | ALBERDA, Johannes (I809)
|
| 103 | Jonkheer (adel). Kolonel generaal staf K.N.I.L. adj. van de gouverneur-generaal van N.-I., leeraar Hogere Krijgsschool. | SANDBERG, Johannes Mattheus Reinier (I979)
|
| 104 | Koppig: Rienk’s vader, de bekende regenboogzeiler Johannes Alberda, bezat een jachtwerf. Rienk was de beoogde opvolger, maar door een onoverkome - lijk meningsverschil is dat niets geworden. Rienk heeft zijn brood verdiend als zeilmaker, jachtbouwer en jachtmakelaar. Bron:http://pampusclub.nl/Portals/1/Pampusnieuws%20juli%202012.pdf | ALBERDA, Rienk Sjoerd (Rienk) (I814)
|
| 105 | levenloos kind, Overlijdensregister 1889, Rauwerderhem, Aktenummer A9 | ALBERDA (I697)
|
| 106 | Mar sa't it by de genealogy gauris giet: op in goede dei foun ik hwer't ik net om socht. Ik socht nei de Stonebrinks op it Bildt en foun dat keapman Harrent Pieters om 1660 hinnelân forhierde to Poppenwier oan in boer dy't EvertRienks hytte. Neffens de tiid koe dat de heit fan Albert Everts wêze, dy't ek in soan Rienck hie. En ja, der stie yn de weesboeken fan Raerderhim in ynventàris fan Evert Riencks, der't de bern yn neamd waerden. Fan dy syn heit wie ek in yn- ventàris biwarre bleaun. Dat wie Rienck Jenckes fan Jirnsum, dy't ek op it stimkohier fan 1640 to finen is - as boer op nr. 16 - al stiet der dan ek in printflater: Rienck Tenckes. Fierder ûndersyk levere ek noch de ynventàris fan syn heit op, dy't yn 1606 forstoarn is: Jencke Aerns, troud west mei Anna Dircksdr. Hy wie ek to finen yn de "Geestelijke opbrengsten van Oostergo" en it die bliken, dat hy yn 1580 administrateur fan dy opbringsten wie foar it doarp Jirnsum. Yn it origineel dêrfan fynt men ek syn merk oanjown: in 5-puntige stjer, dy't syn soan Willem letter oernimt. Mooglik wie syn heit in Aernt Jans, mar út de 16e ieu binne der oars net folie as losse gegevens oerbleaun, der't net alles mei to biwizen is Bron: https://www.fryske-akademy.nl/fileadmin/inhoud/beelden/homepage/Kennis/Gen_Jierboek/GJ_1967.pdf | Aernt Jans (I471)
|
| 107 | Mar sa't it by de genealogy gauris giet: op in goede dei foun ik hwer't ik net om socht. Ik socht nei de Stonebrinks op it Bildt en foun dat keapman Harrent Pieters om 1660 hinnelân forhierde to Poppenwier oan in boer dy't EvertRienks hytte. Neffens de tiid koe dat de heit fan Albert Everts wêze, dy't ek in soan Rienck hie. En ja, der stie yn de weesboeken fan Raerderhim in ynventàris fan Evert Riencks, der't de bern yn neamd waerden. Fan dy syn heit wie ek in yn- ventàris biwarre bleaun. Dat wie Rienck Jenckes fan Jirnsum, dy't ek op it stimkohier fan 1640 to finen is - as boer op nr. 16 - al stiet der dan ek in printflater: Rienck Tenckes. Fierder ûndersyk levere ek noch de ynventàris fan syn heit op, dy't yn 1606 forstoarn is: Jencke Aerns, troud west mei Anna Dircksdr. Hy wie ek to finen yn de "Geestelijke opbrengsten van Oostergo" en it die bliken, dat hy yn 1580 administrateur fan dy opbringsten wie foar it doarp Jirnsum. Yn it origineel dêrfan fynt men ek syn merk oanjown: in 5-puntige stjer, dy't syn soan Willem letter oernimt. Mooglik wie syn heit in Aernt Jans, mar út de 16e ieu binne der oars net folie as losse gegevens oerbleaun, der't net alles mei to biwizen is Bron: https://www.fryske-akademy.nl/fileadmin/inhoud/beelden/homepage/Kennis/Gen_Jierboek/GJ_1967.pdf | Rienck Jenckes (I449)
|
| 108 | Marten Sybes is de oudste bekende persoon in de lijn van de Nijp familie. Zijn kinderen en kleinkinderen namen allemaal de achternaam Nijp aan. Op 24 okt 1716, Inventarisatie gedaen ten sterfhuijse van Marten Sybes op Ebwier onder Aenjum van alle goederen?..tvv Take Martens voor hem selfs, Doecke Martens idem, Trijntie Martens huijsvrouw van Jacob Bodes, Reitens met namen Trijntie, Lysbeth en Sybe Sioerts tesamen erfgen. van haer vader en bestevader Marten Sybes. Onder de goederen : Stemdragende plaets 33 pm op Ebwier, 16 pm, 3 koeijen, 6 paarden, 5 korven met beijen, eenighe lege corven met opsetters,eenige krammen met een bey mes ?) veel obligaties, coopbrieven, met scheiding, uitschulden ontbreken, bedragen 2442. bron/source: [Nedergerecht Oostdongeradeel, nr. 62: 1708-1720][1] Ebier was een kleine plaats vlakbij Anjum, Oostdongeradeel, Dongeradeel i Friesland. Het bestaat niet meer. De naam 'wier'suggereert dat waarschijnlijk een terpdorp was. | Marten Sybes (I517)
|
| 109 | Moet voor 1811 overleden zijn, want staat niet bij de naamsaanname vermeld. | ALBERDA, Albert Sjoerds (I431)
|
| 110 | Na het voetbal: Suikerbrood voor Hedrick Na hun sportcarrière gaan veel profvoetballers op in de samenleving. In deze serie vertellen ze over de overgang naar een ‘gewone’ baan. naam: Tony Alberda leeftijd: 39 jaar speelde bij: FC Groningen, Heerenveen, Emmen, Veendam beroep: mede-eigenaar brood- en banketbakkerij Gosse Tjoelker, Drachten ‘Vroeger was het gewoon een halfje wit of een halfje bruin, maar die tijd is voorbij. Het aanbod is in de loop der jaren veel gevarieerder geworden. Donkere broden zijn tegenwoordig erg in trek. Net als speltbrood. Dat komt door al die diëten die mensen volgen. Ze kopen bij ons een speltbrood, maar leggen daar thuis dan een dikke plak kaas op. Zijn ze nog veel verder van huis. De bakkerij is nu nog van mijn schoonouders, maar over twee jaar nemen we de zaak over. Het valt voor mijn schoonouders niet mee om de bakkerij los te laten. Dat snap ik; ze zijn bakkers in hart en nieren, ik niet. Bovendien ben ik van een andere generatie. Dat zorgt soms voor botsingen. Laatst was er een broodbakmachine kapot. Ik wil dan meteen iemand laten komen. Zij gaan eerst zelf proberen dat ding te maken. interview Ik bak geen brood. Gelukkig niet zeg, dan zou ik elke nacht om 2.00 uur moeten beginnen. Nu begin ik om half acht, meestal met broodjes inpakken. Daarna lekker naar buiten. Brood bezorgen bij bejaarden, bedrijven, noem maar op. Nee joh, ik word bijna nooit meer herkend. Als ik op een school kom, denk je dan echt dat de leerlingen weten wie Tony Alberda is? Het interesseert me geen bal. Dat had ik als voetballer ook al. Als een journalist bij me kwam voor een interview, zei ik steeds vaker: neem maar iemand van de jongere generatie. Die vinden dat nog leuk. Ik wist altijd al precies welke vragen er zouden komen. schamen Onze specialiteit is oranjekoek. Dat is een typisch Friese lekkernij, een koek met daarop roze glazuur en crèmeversiering. Mijn schoonvader heeft er veel prijzen mee gewonnen. Net als met ons beschuit en suikerbrood trouwens. Hij is dertien keer Fries kampioen geweest en tweemaal Nederlands kampioen. Ik ben geen miljonair geworden van het voetballen. Ik was een talent, maar op mijn achttiende ben ik voor het eerst geopereerd aan mijn knie. Daarna nog vijf keer. Daardoor ben ik nooit écht een heel goede voetballer geworden en heb ik voornamelijk in de eerste divisie gespeeld. Dat is niets om me voor te schamen. Al die jongens uit mijn tijd moeten nog werken voor hun geld. bruiloft Wist je trouwens dat we met de bakkerij wereldberoemd zijn in Amerika en Canada? Dat komt door de schaatsers Chad Hedrick en Jeremy Wotherspoon. Zij verbleven voor toernooien in Thialf altijd in het Van der Valk Hotel in Drachten. Mijn schoonvader zag ze eens over straat lopen en trok ze meteen naar binnen, de bakkerij in. Vanaf dat moment waren ze hier kind aan huis. Hedrick nodigde mijn schoonvader zelfs uit voor zijn bruiloft. Op één voorwaarde: hij moest beloven dat-ie suikerbrood zou meenemen als cadeautje.’ geplaatst: 14-04-2014 - 8.57 laatst gewijzigd: 05-05-2014 - 9.51 auteur: de Volkskrant Bron:http://www.nd.nl/artikelen/2014/april/14/na-het-voetbal-suikerbrood-voor-hedrick | ALBERDA, Tony (I679)
|
| 111 | naam: Alberda, Maaike Gerrits geb.datum: 24-1-1788 doopdatum: 3-2-1788 sterfdatum: 16-7-1846 godsdienst: hervormd aant.: dochter van Gerrit Alberts en Jantje Theunis commentaar vindplaats: geboortelepel type: Lepels, mesheften of vorken bron: Onderzoek Friese sierlepels J. Schipper plaats: IJsbrechtum boeknummer: 7148 commentaar Maike Gerits Alberda is gebooren den 24 januarij 1788 en overleden 16 julij 1846 oud ruim 58 jaar | ALBERDA, Mayke Gerrits (I67375)
|
| 112 | Name Klaas Alberda Immigrant Name Charles Gender Male Birth[1] 18 Jul 1892 Sneek, Friesland, Netherlands Immigration[2] 22 May 1910 New York City, New York, United States Marriage 2 Jun 1922 Seneca, New York, United Statesto Bertha Bishop Death[3] 27 May 1972 | ALBERDA, Klaas (I699)
|
| 113 | name: Jetze Gerben Alberda age: 33 years calc date of death: 18/09/1944 [dd/mm/yyyy] date of birth: 06/10/1910 type: passengers profession: Elt. regiment: K.N.I.L. wreck: Zyunyo Maru (Junyo Maru) Baba Shoji K. K. (Baba Commerce Co.) cause lost: torpedo remarks: Geboren te Kampen. Gestorven als krijgsgevangene toen Zyunyo Maru (Junyo Maru) gezonken is. country: Netherlands references: Melis Ed, Van Wamel W.F. & Jansen Th., Eresaluut Boven Massagraf - Junyo Maru De Vergeten Scheepsramp entered by: Jan Lettens entered: 15/12/2018 last update: 18/12/2018 Read more at wrecksite: https://www.wrecksite.eu/peopleView.aspx?292226 | ALBERDA, Jetze Gerben (I976)
|
| 114 | Nanne van der Zijpp (Warns, 2 april 1900-Rotterdam, 22 januari 1965) Het is van der Zijpp niet beschoren geweest zijn inaugurele oratie als buitengewoon hoogleraar in de Mennonitica aan de Universiteit van Amsterdam uit te spreken. Terwijl hij bezig was zich voor te bereiden op de officiële aanvaarding van de taak de geschiedenis en beginselen der Doopsgezinden te doceren, overleed hij, na een operatie, die in het algemeen als niet ernstig wordt beschouwd, plotseling in het Bergwegziekenhuis te Rotterdam. Het bericht van de koninklijke goedkeuring op zijn benoeming, dat hem nog een week tevoren had bereikt, vervulde hem met dankbare voldoening. Zijn zelfstandig onderdeel der kerkgeschiedenis te mogen onderwijzen aan zijn eigen alma mater zou de bekroning betekend hebben van een leven vol toewijding èn aan het predikantsambt èn aan de historie, die hem ‘om haarszelfs wille (lief was), wijl ze boeiend en belangrijk is’, zoals hij zich in zijn openbare les bij de aanvaarding van het lectoraat uitdrukte. Van der Zijpp zag in Warns het levenslicht en daar is hij volgens eigen wens ook begraven. Hij voelde zich, hoewel hij bijna twee derde van zijn leven buiten zijn geboortegrond gewoond heeft en hoezeer hij zich daar ook aan zijn mede dorps- en stadgenoten verbonden wist, toch Fries in merg en nieren. Nadat hij in 1920 het gymnasium te Sneek had doorlopen, studeerde hij, zoals dat voor aanstaande Doopsgezinde predikanten gebruikelijk is, theologie aan de Universiteit van Amsterdam en aan het Seminarie der Algemene Doopsgezinde Sociëteit aldaar. In 1922 maakte hij deel uit van de redactie van de Almanak van het Amsterdams Studentencorps voor 1923 en daarna was hij anderhalf jaar lid van de redactie van het studentenweekblad Propria Cures. Hij verschool zich nog al eens achter een pseudoniem, maar twee gedichten in de friese taal, een sonnet en een novelle zijn te achterhalen, voorts het In Memoriam Prof. Dr. H.J. Elhorst, enkele beschouwingen over wat de student van zijn dagen bewoog - hij is lid geweest van het Oosters-literarisch gezelschap L.O.S., het Westerse E.T.E.B.O.N. en het corpsdispuut P.A.L.L.A.S. - alsmede een aantal boekbesprekingen, veelal op historisch terrein. Deze pennevruchten verraden reeds dat de auteur zou uitgroeien tot iemand met waarachtige belangstelling voor zijn medemensen en daarom voor de geschiedenis, iemand, die de schoonheid van landschappen en kunstwerken wist op te merken, die gedragen werd door een eenvoudige vroomheid, maar die zich toch telkens dwong tot rekenschap van zijn levenshouding. Later zou hij zich gaarne beschikbaar stellen voor velerlei functies, die eerder inspanning vergden dan dat ze eer verstrekten, en zich veel moeite getroosten om voorlichting te kunnen bieden, al lag die ook niet op het gebied van zijn eigenlijke aanleg. Daartegenover genoot hij intens van reizen en museumbezoek. Na met goed gevolg de vereiste examina te hebben afgelegd en een scriptie over Het leerstuk van den zondeval bij Roomsche en Oud-Protestantsche schrijvers te hebben geschreven, werd hij op 23 juni 1925 tot proponent aangesteld. Op 17 december daaraanvolgende trad hij in het huwelijk met Antje Alberda en 3 januari 1926 deed hij intrede als predikant van de Doopsgezinde gemeente te Zijldijk. In het naburige Middelstum stond zijn collega K. Vos, die zijn interesse in de ontwikkeling van het anabaptisme in de Lage Landen stimuleerde. Helaas duurde het contact met deze eminente, maar te weinig gewaarde historicus niet langer dan enkele maanden. Vos had de geschiedenis der in 1926 honderd jaar bestaande Sociëteit van Doopsgezinde gemeenten in Groningen en Oostfriesland nog kunnen voltooien, maar Van der Zijpp moest haar voorlezen wegens de ziekte van de auteur. Toen deze een week na de vergadering was overleden, gaf Van der Zijpp het laatste werkstuk van de eerlijk-moedige biograaf van Menno Simons op voorname wijze uit. Hoewel hij er door lezingen op gemeenteavonden en jongerendagen al blijk van gaf, dat hem de geschiedenis der vroegste doperse generaties zeer ter harte ging, waren het in die eerste jaren toch hoofdzakelijk stichtelijke artikelen en vergaderingsverslagen, die hij publiceerde. Pas toen, door de relaties met Quakers en Amerikaanse Mennonites, het probleem der weerloosheid nieuwe belangstelling gekregen had, en zijn lezing over de vroegere Doopsgezinden en de krijgsdienst volledig in Brieven, het orgaan van de Gemeentedagbeweging, was opgenomen, besloot hij de onderzoekingen, die hij hiervoor verricht had in de vorm van een bescheiden brochure te publiceren. Inmiddels was het gezin naar Joure verhuisd. In Zijldijk was een dochter geboren en in de nieuwe gemeente, waaraan hij zich op 28 oktober 1928 verbonden had, zagen nog twee zoons het levenslicht. Hier vond hij naast de tijd voor pastorale arbeid ook die tot studie. Niet opvallend veel is het, wat in die jaren van zijn hand verscheen, maar het toont in elk geval hoe goed hij zich op de hoogte stelde van de nieuwste publicaties op het gebied der Mennonitica. De aankondigingen die hij vvan zulke werken schreef, mogen gerust beschouwingen naar aanleiding van het onderzoek genoemd worden, eerder dan weergaven van hun resultaten. Het was in deze tijd dat het eerste deel verscheen van de Quellen zur Geschichte der Täufer en van der Zijpp was een der zeer weinige Nederlanders, die er het grote belang van inzag. Wat ook in zijn artikelen opvalt is, dat ze de samenhang met wat voor velen alleen maar voorbijgegaan leek en dus overwonnen geacht werd, met het heden accentueerden. En nog iets springt in het oog: het was Van der Zijpp, die in het officiële orgaan van de A.D.S., de Zondagsbode, nieuwe aandacht vroeg voor Menno Simons, niet zijn leermeester, Prof. Dr. W.J. Kühler. Hij durfde ook de vraag, die K. Vos gesteld had, te herhalen of het niet gewenst ware de geschriften van deze regenerator der gemeenten in ons vaderland eindelijk (na 1681) opnieuw en nu kritisch uit te geven. Het was dan ook begrijpelijk, dat de organisatoren van het derde Wereldcongres van Doopsgezinden hem in 1936 vroegen de betekenis van Menno's arbeid in het licht te stellen. De rede, die hij 30 juni van dat jaar op die bijeenkomst hield, is niet alleen in Brieven en, in duitse vertaling, in het congresboekje afgedrukt; ze verscheen het volgend jaar ook in het engels in the Mennonite Quarterly Review. Die wetenschappelijke nasporingen verhinderden hem echter niet om een open oog te behehouden voor de wereld, waarin hij leefde. Reeds in 1930 vroeg hij aandacht voor de nood der russische geloofsgenoten en in 1934 sprak hij over de crisis, waarin ook de Nederlandse gemeenten verkeerden; in 1937 over de ware en valse vrede, die in religieuse gemeenschappen kan worden opgemerkt. Het zijn vruchtbare jaren geweest, die in Joure. Hij schreef over de Wederdoperstentoonstelling te Münster (1935), over de bijzondere Avondmaalsopvattingen der Doopsgezinden (1938), over hun verhouding tot de staat (1939) en over de bijbelvertalingen, die er vóór de aanvaarding van de Statenbijbel onder hen gebruikt waren (1937). Uit de opsomming van deze titels blijkt al hoezeer de pastor en de historicus Van der Zijpp versmolten waren. Maar ook de organisator in hem trad op de voorgrond. In 1929 werd hij lid van het bestuur van de Gemeentedagbeweging, waarvan hij na de tweede wereldoorlog voorzitter zou worden; het Broederschapshuis te Elspeet had zijn bijzondere aandacht; in de daarvoor ingestelde commissie had hij reeds eerder zitting. In 1930 werd hij tot voorzitter van de Jongerenbond benoemd. Al deze functies heeft hij met toewijding en vaak met zelfopoffering vervuld. Kort na het begin der bezetting, 30 juni 1940, deed hij intrede te Almelo. Hij zou er tot 1946 blijven en het is aan de papierschaarste te wijten, dat er uit die zes jaren slechts één publicatie te noemen valt. De neerslag van zijn deelname aan de Utrechtse gesprekken over het nieuwtestamentisch kerkbegrip en de nederlandse kerken is een opstel over de standpunten, die er binnen de Broederschap ten aanzien van de aan de orde gestelde vragen werden ingenomen. Het is een zakelijk opstel, kritisch van vormgeving, maar dat ook blijk geeft van liefde voor de geloofsgemeenschap, waarin hij zich thuis wist om meer redenen dan alleen die van traditie. Het geslacht van der Zijpp behoorde sinds eeuwen tot de Mennisten. Het ontbreken van publicaties wil evenwel niet zeggen, dat er niet gewerkt werd. Integendeel, in die bezettingsjaren groeide het kaartsysteem met de aantekeningen van de vindplaatsen, waaruit hij zoveel putten kon voor zijn artikelen in het Mennonitisches Lexikon, waaraan hij na Vos' overlijden was gaan medewerken, en later voor de Mennonite Encyclopedia. Het uitgaansverbod stelde hem in staat de door Vos begonnen verzameling aan te vullen en uit te breiden. In deze jaren schreef hij de bijdragen, die na de oorlog zouden verschijnen en die een zo betrouwvare grondslag vormen voor ieder, die zich van figuren, groeperingen en inzichten uit het Nederlandse Doperdom een beeld wil vormen. Door de vermelding van bronnen en de tot o op het tijdstip van gedrukt worden verschenen literatuur, zijn ze tevens een hulpmiddel tot verder onderzoek geworden. Wie hem in deze jaren hebben gekend, kan het zijn opgevallen, dat zijn studeerkamer grensde aan het woonvertrek. Het liefst en het best werkte hij temidden van zijn gezin, dat hem de voedingsbodem gaf voor zijn stugge volharding. Op 7 juli 1946 verbond Van der Zijpp zich aan de gemeente Rotterdam. Doordat het kerkgebouw tijdens het bombardement in 1940 verwoest was en de gemeente sindsdien van de ene slechts tijdelijk beschikbare ruimte naar de andere gezworven had, viel het hem toe over het nieuwe centrum van gemeenteleven te beraadslagen met architect G.T.J. Kuiper. Het complex aan de Noordmolenwerf kon pas in gebruik genomen worden, toen Van der Zijpp al ruim vijf jaar de gemeente gediend had, maar hij heeft er zich toch nog twaalf en een half jaar thuis en gelukkig in mogen voelen. De vriendschap met andere Doopsgezinde historici werd hernieuwd toen hij in de Maasstad was gaan wonen. Zijn reis naar de Verenigde Staten in 1947 bracht hem in nog nauwere relatie tot Prof. Dr. H.S. Bender, die het onderzoek der archivalia zozeeer gestimuleerd heeft, en met Prof. Dr. C. Krahn, de voorzichtige speurder naar Menno's centrale overtuigingen. Met dezen en hun medewerkers beraamde Van der Zijpp de uitgave van de reeds genoemde Encyclopedia, die tussen 1955 en 1959 zou leiden tot de verschijning van het kloeke vierdelige werk. Met de redacteuren van het Lexikon voerde hij van tijd tot tijd besprekingen en uit die jaren dateert ook zijn contact met Dr. A.L.E. Verheyden, die het samenvattende werk over het Doperdom in de zuidelijke Nederlanden zou schrijven. Zelf was Van der Zijpp na het afscheid van Prof. Kühler door het curatorium van het Seminarie aangezocht de colleges in de Mennonitica op zich te nemen. Hij heeft die, eerst als docent, sinds 1954 als lector, tot zijn opname in het ziekenhuis getrouw gegeven. Al enige jaren Bestuurder van de Algemene Doopsgezinde Sociëteit, kreeg hij in 1954 zitting in het Dagelijks Bestuur. In zijn Rotterdamse jaren valt de periode van zijn grootste productiviteit. Voor het sinds 1946 verschenen Algemeen Doopsgezind Weekblad leverde hij ettelijke series artikelen onder de verzamelnaam Oud en Nieuw uit onze historie. Gestalten en geebruiken, die tot op het tijdstip van publicatie nog in schemer gehuld waren, plaatste hij in een duidelijk licht. Zo heeft ook hij een antwoord trachten te geven op de vraag of Rembrandt Doopsgezind is geweest en behandelde hij de vorm en inhoud der gemeentelijke samenkomsten in de 16e en 17e eeuw. De moeilijkheden, die de Doopsgezinden in de begintijd van de kant van de overheid en de andere kerken ondervonden hebben, wist hij, ook voor een breder publiek, begrijpelijk te maken en het behoeft dan ook geen verwondering te wekken, dat de Commissie voor Kadervorming van de A.D.S. hem verzocht een overzicht over de geschiedenis der Doopsgezinden te schrijven. Het verscheen in het winterseizoen 1950-51 in gestencilde afleveringen en groeide in de jaren daarna uit tot zijn magnum opus: Geschiedenis der Doopsgezinden in Nederland (1952). Mede op zijn instigatie zag een tijdschrift het licht, dat gedegener bijdragen zou kunnen bevatten dan in het Weekblad hun plaats konden vinden: Stemmen uit de Doopsgezinde Broederschap. Zijn tekening van de verhouding van Menno tot Munster en die van Betje Wolff en Aagje Deken tot de Doopsgezinden, maar ook de systematische verhandelingen over de apostolische successie en het leerstuk der heiligmaking, behoren tot de waardevolste bladzijden uit de twaalf verschenen jaargangen. Ook het Mengelwerk in het Doopsgezind Jaarboekje uit die jaren bevat menig weldoordacht stuk van zijn hand, of dat nu zijn impressies van de plaats waar zovele martelaren hun vonnis hebben afgewacht, het Steen te Antwerpen, dan wel het bijbelgebruik van zijn geestelijke voorzaten of de houding van Calvijn tegenover hen weergaf. Toen het boekje een halve eeuw zijn dienst als vademecum had verricht, was hij de aangewezen man om een samenvatting van hun inhoud te geven. Op het 1952 te Basel gehouden vijfde wereldcongres sprak hij zijn bezielend referaat over de gemeenteopvattingen der oude Dopersen uit, dat evenals de overige redevoeringen in de verzamelbundel Die Gemeinde Christi und ihr Auftrag werd opgenomenn, en kort daarna ook in het Amerikaanse driemaandelijkse tijdschrift verscheen. De Bestuurders der A.D.S. losten dan ook een oude schuld in, toen zij hem op 22 juni 1954 tot lector benoemden. De openbare les, waarmee hij op 16 november zijn ambt aanvaardde, handelde over De belijdenisgeschriften der Nederlandse Doopsgezinden. Ook deze rede werd vertaald en geplaatst in the Mennonite Quarterly Review. Door het bovenstaande zou de indruk gewekt kunnen zijn, dat Van der Zijpps aandacht wat eenzijdig gericht was op feiten en feitelijkheden uit het verleden. Dan moge die worden weggenomen door de vermelding van zijn, niet-gepubliceerde beschouwingen over de nieuwere filosofie - hij hield voor de Rotterdamse Volksuniversiteit niet minder dan vier series lezingen - die alle samengevat mogen worden onder de titel van de laatste reeks: de crisis van de mens. Bovendien spreken zijn beknoptere artikelen in verschillende tijdschriften en dagbladen van zijn belangstelling voor het heden. Op de in 1954 uitgekomen en veel stof opwaaiende brochure van een aantal jongere predikanten: Doopsgezind belijden nu reageerde hij onder het typerende opschrift: de noodklok wordt geluid. De houding van de Doopsgezinden ten opzichte van het oecumenische streven behandelde hij in Gemeenschap der Kerken. Toen er een kerkelijk gesprek met de Baptisten zou worden gehouden, was het vanzelfsprekend, dat hij als voorzitter van deze vergaderingen zou fungeren. De toestand der kolonisten in Paraguay en ander actueel nieuws uit het buitenland noopte hem tot korte, maar indringende notities. Dat de historicus zich voortdurend met zijn eigen tijd bezig hield komt waarschijnlijk het sterkst tot uitdrukking in een artikel, dat later als brochure werd uitgegeven: Verloren openheid, met als ondertitel: Van doperse zendingsgemeente tot Doopsgezinde beslotenheid, voorts door zijn overwegingen in Mennonite Life over de toekomst der Nederlandse Doopsgezinden. Zelf heeft hij, ondanks alle oprechte interesse, die hij voor verschijnselen buiten het eigen erf bezat, zich bewust aan het terrein van de Mennonitica gehouden. Hoe graag hij over Rembrandt schreef, met hoeveel liefde hij zijn reisimpressies uit Amerika en Pakistan teboekstelde, hij beperkte zich in bescheidenheid tot datgene, waarvan hij zich de ruimste kennis wist verworven te hebben: het menniste leven, of zich dat nu in de deelname aan de cultuur of in zuiver practische hulpverlening manifesteerde. Zijn wetenschappelijke verdiensten vonden erkenning toen hem op 9 januari 1961 het doctoraat honoris causa in de theologie werd verleend door de Universiteit van Amsterdam, drie jaar later gevolgd door een voordracht tot benoeming op de voor hem geschapen leerstoel. In verband daarmee nam hij op 27 september 1964 afscheid van de gemeente, die hij het langst gediend had. Hij had zitting in de Täuferaktenkommission, in de redactie van Documenta Reformatoria en was vast medewerker aan heet Nederlands Archief voor Kerkgeschiedenis. Hij was reeds begonnen aan de voorbereiding van een kritische heruitgave van Dat Fundament des Christelycken leers, doer Menno Simons op dat alder corste geschreuen en zou daarmee de grote wens van Vos hebben vervuld. Het heeft niet mogen zijn. De invloed, die van hem als mens is uitgegaan, als pastor, leermeester en vriend, werd belicht tijdens plechtigheden in ‘zijn’ kerk te Rotterdam, in de bibliotheek van het Seminarie te Amsterdam en toen een kleine schare intimi hem naar zijn laatste aardse rustplaats in zijn geboortegrond begeleidde. H.W. MEIHUIZEN Bron:http://www.dbnl.org/tekst/_jaa003196601_01/_jaa003196601_01_0030.php | ZIJPP, Nanne van der (I528)
|
| 115 | Nanne van der Zijpp (2 April 1900-22 January 1965) studied theology at the Amsterdam Mennonite Seminary and the University of Amsterdam (1920-1925). In 1961 he was awarded an honorary doctorate by the U. of Amsterdam. He served as pastor in Zijldijk (1926-1928), Joure (1928-1940), Almelo (1940-1946), and Rotterdam (1946-1964). He also began lecturing in Anabaptist and Mennonite history at the Mennonite seminary in 1948, being appointed professor in 1964. In his first congregation van der Zijpp became acquainted with Karel Vos, a Mennonite historian, who stimulated van der Zijpp's interest in Anabaptism in The Netherlands. He also developed contacts with Quakers and American Mennonites which further encouraged him in his work, particularly in nonresistance. In 1928 he published his first brochure De vroege doopsgezindenen en de krijgsdienst (The Early Anabaptists and Military Service). After the initial volumes of Anabaptist sources were published he concentrated increasingly on his historical work, particularly on Menno Simons, about whom he read a major paper at the Mennonite World Conference in Karlsruhe in 1936. During World War II Van der Zijpp developed a filing system which became the foundation for his future publications in Anabaptism and Mennonitism, particularly also for the four volume Mennonite Encyclopedia. He wrote 480 articles, totaling nearly 10,000 inches of print, for the encyclopedia. His Geschiedenis der Doopsgezinden in Nederland (History of the Mennonites in the Netherlands) appeared in 1952 as the first comprehensive work of this kind. Two years later he presented a major lecture on the confessions of the Dutch Menonites. He was also instrumental in initiating the publication of Stemmen uit de Doopsgezinde Broederschap (Voices from the Mennonite Brotherhood; 1952-1963). Van der Zijpp was definitely not an armchair scholar. He was an excellent pastor, worked intensely with the Russian Mennonite refugees during and following World War II, gave outstanding guidance to the Mennonite youth work in The Netherlands and to the retreat center at Elspeet. Though his publications centered primarily on Anabaptist and Mennonite themes, his total interest was much broader; For example, he gave occasional lectures on philosophy at the University of Rotterdam. Bibliography A list of van der Zijpp's writings is found in "Uit het werk van N. van der Zijpp 1900-1965." Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden. Amsterdam, 1968. See also Nederlands Archief voor Kerkgeschiedenis 46 (1964-65): 255. Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden (1965-66): 133-141. Meihuizen, H. W. "In memoriam N. van der Zijpp." Mennonitische Geschichtsblätter Jg. 22, neue Folge 17 (1965): 5-7. Mennonite Life, 24 (1969): 174-178. Nauta, D. Editor. Biografisch lexicon voor de geschiedenis van het Nederlandse Protestantisme. Kampen, 1978: vol. 2: 476-477. Rotterdam Jaarboekje (1966): 285-288 Schowalter, Paul. "Zum Gedächtnis an N. van der Zijpp." Mennonitische Geschichtsblätter Jg. 22, neue Folge 17 (1965): 7-9. Bron:http://gameo.org/index.php?title=Zijpp,_Nanne_van_der_%281900-1965%29 | ZIJPP, Nanne van der (I528)
|
| 116 | Tenminste nog één levende persoon is verbonden aan deze aantekening - detailgegevens worden niet weergegeven. | MULDER, Nanno Johannes (Nanno) (I49)
|
| 117 | October 20, 1923 – January 2, 2013 We bid a loving farewell to Susan (Sjoukje) Radsma (nee Alberda), on Wednesday, January 2, 2013 at Mount Royal Care Center. She was predeceased by her beloved husband, Ted (Tjeerd), and leaves to mourn her cherished daughters: Harmena, Joanne (Bernard) VanWieren, Helen (John) Koning, Jenny, and Frances, and her adopted daughter, Pauline Borkowsky, all of whom she enfolded in her never-ending love and prayers. Additionally, she will be missed by her six grand-children and twelve great-grandchildren. She is survived by her brother Albert Alberda in The Netherlands, and numerous nieces and nephews, including her Alberda kin in Calgary who were dear to her. Born in Lemmer, The Netherlands, she immigrated to Canada in 1953 and became a proud Canadian and Albertan. Over the years, she took pleasure in various volunteer activities, including the MS Society and Bibles for Missions. However, she counted her role as wife and mother as her greatest joy. Unassuming and tender hearted, she was loved by and loyal to her family and friends. She delighted in the many small things that lent sparkle to her life—a phone call, a cup of tea, a child’s glee, or the promise of spring. Sustained by a strong faith in God throughout her life, she was also uplifted by wholehearted laughter with family and friends. Funeral Services will be held at McINNIS & HOLLOWAY’S Park Memorial Chapel (5008 Elbow Drive S.W. Calgary, AB) on Thursday, January 10, 2013 at 2:00 p.m. Condolences may be forwarded through www.mcinnisandholloway.com. A heartfelt thank you is extended to the staff at Mount Royal Care Centre, Southwood Hospice, Wentworth Manor, and Home Instead. In lieu of flowers, donations can be made to the Alzheimers Society (Alberta and Northwest Territories). In living memory of Sjoukje Radsma, a tree will be planted at Fish Creek Provincial Park by McINNIS & HOLLOWAY FUNERAL HOMES Park Memorial Chapel, 5008 ELBOW DRIVE S.W. Calgary, AB, T2S 2L5, Telephone: 403-243-8200. Bron:http://www.mhfh.com/radsma-nee-alberda-sjoukje-susan/ | ALBERDA, Sjoukje (Susan) (I67709)
|
| 118 | Oldeklooster, Bloemkamp of Floridus campus te Hartwerd bij Bolsward, cisterciënzer mannenklooster, gesticht vanuit Klaarkamp, 1191-1580; hervormd 1424, 1572 verbrand door de Geuzen. Bezat enkele eigen kerken. Oldeklooster gold nog enige tijd als een zelfstandig kerkdorp. | ALBERDA, Rints Eeltjes (I67409)
|
| 119 | Oldeklooster, Bloemkamp of Floridus campus te Hartwerd bij Bolsward, cisterciënzer mannenklooster, gesticht vanuit Klaarkamp, 1191-1580; hervormd 1424, 1572 verbrand door de Geuzen. Bezat enkele eigen kerken. Oldeklooster gold nog enige tijd als een zelfstandig kerkdorp. | ALBERDA, Bonne Eeltjes (I67410)
|
| 120 | Oldeklooster, Bloemkamp of Floridus campus te Hartwerd bij Bolsward, cisterciënzer mannenklooster, gesticht vanuit Klaarkamp, 1191-1580; hervormd 1424, 1572 verbrand door de Geuzen. Bezat enkele eigen kerken. Oldeklooster gold nog enige tijd als een zelfstandig kerkdorp. | ALBERDA, Albert Eeltjes (I67413)
|
| 121 | Tenminste nog één levende persoon is verbonden aan deze aantekening - detailgegevens worden niet weergegeven. | VAN DER MEI, Wimke (Willy) (I542)
|
| 122 | Omdat Christoffel van beroep schipper was, voer hij waarschijnlijk vaak tussen de stad Dokkum en naar andere plaatsen gelegen aan de reivier de 'Ee' of 'Dokkumer Ee'. Het feit dat zijn ouders uit Ebwier/Anjum kwamen en dat zijn huwelijk in Dokkum was, maar dat zijn kind in Ferwerd was geboren, geven aanwijzingen voor dit verhaal. Een behoorlijk groot deel van de Nijp familie settelde in dorpen langs de rivier de Ee, bijvoorbeeld in Blije, Fewrwerd, Stiens en Leeuwarden. Andere bronnen geven de volgende informatie over zijn tweede vrouw Pitrikje Annes Machiela. Zij is getrouwd met Christoffel Jacobs Nijp op 5 april 1806 te Ferwerd, Akte. Beroep: schipper/varensgezel en koopman (buitenechtelijk kind) 20.12.1798 verhuisd van Veenwouden naar 27.11.1804 Ferwerd (zie volkstelling 1830) Bron: Els Nijp en Hij is overleden op 25 april 1835 in Ferwerd, Akte. in 1815 kocht Christoffel ter velde staande gewassen op voor de prijs van Hfl 138.- van Harmen Baukes Harkema te Ferwerd. Christoffel hertrouwde op dezelfde dag als zijn dochter Aaltje. Bron: Els Nijp References ? Memories van Successie, in Tresoar: Fries Historisch en Letterkundig Centrum, Leeuwarden, 1835, Secondary quality. Overledene : Christoffel Jacobs Nijp Overleden op: 25 april 1835 Wonende te : Ferwerd Tekst: winkelier; man van Pietrik Annes Machiela, winkeliersche; vader van Trijntje (vrouw van Jakob Geerts Hibma, voerman Anjum), Jakob, arbeider, Aaltje (vrouw van Dirk Klazes de Jong, idem Sybrandahuis), Hayke (vrouw van Pieter Jakobs Dijkstra, mr.schoenmaker Groningen), Jan, schoenmaker Blija, Doeke, arbeider, Reinder, mr.verver Oosternijkerk, Jantje, Menke, naaister en minderjarige Lydia, Antje, Seerske en Anne Christoffels Nijp. In bijgevoegde memorie 11044/695 doen Trijntje en haar man (alsnog) aangifte (hadden geweigerd deze akte te tekenen). Er behoorde onroerend goed tot de nalatenschap Bron: Memories van successie 1818-1927 Toegangsnr. : 42 Inventarisnr. : 11044 Dagregisternr.: 647 Ferwerderadeel, Friesland, Netherlands. Volkstelling, Ferwerd, 1830. Adres : de buren nr 26 aantal gezinnen :1 aantal personen : 5 Nijp, Jacob Christoffel leeftijd: 44 geboren in: Dokkum burgerlijke staat: gehuwd beroep: Arbeider Boonstra, Sijke Sakes leeftijd: 54 geboren in: Marrum burgerlijke staat: gehuwd beroep:zonder beroep Nijp, Christoffel Jans leeftijd: 16 geboren in: Ferwerd burgerlijke staat: jongmans beroep:zonder beroep Nijp, Sake Jacobs leeftijd: 11 geboren in: Ferwerd burgerlijke staat: jongmans beroep:zonder beroep Nijp, Bregtje Jants leeftijd: 13 geboren in: Ferwerd burgerlijke staat: jonge dochter beroep: zonder beroep Ferwerderadeel, Friesland, Netherlands. Naamsaanneming, Ferwerd, deel 1 fol. 20, Primary quality. Nijp, Christoffel Jacobs, Ferwerd . Hij ondertekent met Niep ! Kinderen: Trijntje 29, Jacob 27, Aaltje 24, Haaike 19?, Doetje 16, Jan 13, Doeke 10, Reinder 7, Jantje 3 Kindskinderen: (v. Jacob) Boukje 3/4 Afbeelding | NIJP, Christoffel Jacobs (I302)
|
| 123 | Om~treeks 1590 trouwde een z u s t e r van huwelijk van Claes Jacobs wird een dochter SIBBELTJE geboren. Het 2e huwelijk was kinderloos. Intussen trachtte Claes Jacobs 11 de Leerd" die door v.ererving- -in .tallo.ze 'stukken. uiteen gevallen we.s- weer t.erug te kopen, meest bij 1/9 en l/lBe parten. ( ' WILLEM 1JILLEMS 'DE OUDE , ANTJE WILLEMS, met een zekere IDS CLAESES, boer op Flansum. In 1599 i blijk+:. deze !d~ ClaeSe'S overleden 'te ·zijn en is Wil- ~ lem Willems de Oude op- Nijdamstra, voogd_ over de drie mind·erjarige kindeJ.~efi CLAES IDS, WILLEM IDS en GERRYT ·IDS. CLAES IDS komt later op de boerderij~ te wonen. | Gerryt Idzes (I891)
|
| 124 | Op 18-2-1676 wordt zij met haar twee zusjes genoemd in het autorisatieboek van Rauwerderhem als weeskind van wijlen Gerben Sioerdts en Claaske Jelles ("gesterkt met haar huidige man") i.v.m. de scheiding van de vaderlijke goederen. | Elbrich Gerbens (I419)
|
| 125 | Opmerkelijk is dat deze Gerben niet bij de tenaamstelling in 1811 vermeld staat. | ALBERDA, Gerben Sjoerds (I433)
|
| 126 | Over Sijke: Sijke verloor al op jonge leeftijd haar vader. Waarschijnlijk heeft dat haar een zekere hardheid gegeven; als moeder was ze namelijk niet makkelijk te paaien door haar kinderen. Wel had ze een alleraardigste zwakheid; ze was soms namelijk een echte flapuit. Zo was ze eens op bezoek bij een vooraanstaande broeder van de geloofsgemeenschap waar ze toe behoorden. Over zijn studeerkamer merkte ze op ‘Het is hjir krekt sa’n rommeltsje as by us Henk’ (Het is hier net zo’n rommeltje als bij onze Henk (haar zoon die in alles sterk leek op een verstrooide professor)). De vooraanstaande broeder repliceerde aangeslagen dat hij echter wel alles kon vinden. Ook zei ze eens tegen de moeder van haar kersverse schoonzoon Jenze toen ze gezamenlijk aan het klussen waren in het nieuwe huis: ‘Jo lykje krekt in barch, in protte sliepe en lekker ite’ (u lijkt wel een varken, veel slapen en lekker eten). Over zulke opmerkingen kon ze naderhand nog tijden inzitten. Bron:http://www.geni.com/people/Sijke-Roest/4187458489440010656 | ROEST, Sijke (I11)
|
| 127 | Overleden in Australië | Gezin: Albert Catrinus ALBERDA / Antje DE VRIES (F22549)
|
| 128 | Overleden in de USA | NIJP, Jan Jacobs (I67341)
|
| 129 | Overleden in de USA | NIJP, Christoffel Sakes (I67344)
|
| 130 | Overlijdensakte (zie onderaan) Wymbritseradeel, 1828 Aangiftedatum: 30 september 1828, akte nr. 140 Overleden op: 30 september 1828 Overleden: Sjoerd Alberts Alberda, 62 jaar, man, gehuwd | ALBERDA, Sjoerd Alberts (I416)
|
| 131 | Overlijdensregister 1830, Wonseradeel, Paginanummer B7 | YPMA, Lijsbeth Klazes (I691)
|
| 132 | Overlijdensregister 1846, Baarderadeel, Aktenummer A22 | ALBERDA, Gerrit (I687)
|
| 133 | Overlijdensregister 1850, Wymbritseradeel, Aktenummer A85 | HOEKEMA, Mintje Willems (I417)
|
| 134 | Overlijdensregister 1897, Sneek, Aktenummer A67 | ALBERDA, Titus (I701)
|
| 135 | Overlijdensregister 1906, archiefnummer 30-40, Burgerlijke Stand Westdongeradeel - Tresoar, inventarisnummer 3035, aktenummer 023 | DIJKMAN, Klaas Douwes (I626)
|
| 136 | Phyllis deceased | ALBERDA, Bill (I16)
|
| 137 | Rauwerderhem overlijden/begraven 1807 Overleden: Albert Gerrits Datum : op 12 februari 1807 Plaats: Sybrandaburen Gestandaardiseerde namen: Overleden: ALBERT GERRITS Bron: Tresoar Toegang: 28 Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Invnr. : 579 register van overledenen Grietenij Rauwerderhem Periode: 1806-1811 Op microfiche beschikbaar op de studiezaal | Albert Gerrits (I424)
|
| 138 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1726 Gedoopt op 13 januari 1726 in Poppingawier Dopeling: Jan Vader: Gerrijt Idses Moeder: Lijsbet Jentjes Gestandaardiseerde namen: Dopeling: JAN of JANKE Vader: GERRIT IDSES Moeder: LIJSBET JENTJES Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Deersum en Poppingawier, doop 1675-1811 Inventarisnr. : DTB 580 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar | Jan Gerrits (I592)
|
| 139 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1727 Gedoopt op 12 oktober 1727 in Poppingawier Dopeling: Lijsbeth, dochter Vader: Gerbrand Jentjes Moeder: Beitske Doedes Gestandaardiseerde namen: Dopeling: LIJSBET Vader: GERBEN JENTJES Moeder: BEITSKE DOEDES Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Deersum en Poppingawier, doop 1675-1811 Inventarisnr. : DTB 580 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar | Lijsbeth Gerbens (I706)
|
| 140 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1732 Gedoopt op 14 december 1732 in Poppingawier Dopeling: Mayke, dochter Vader: Gerbrand Jentjes Moeder: Beitske Doedes Gestandaardiseerde namen: Dopeling: MAAIKE Vader: GERBEN JENTJES Moeder: BEITSKE DOEDES Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Deersum en Poppingawier, doop 1675-1811 Inventarisnr. : DTB 580 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar | Maijke Gerbens (I426)
|
| 141 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1735 Gedoopt op 6 maart 1735 in Poppingawier Dopeling: Dieuke, dochter Vader: Gerbrand Jentjes Moeder: Beitske Doedes Gestandaardiseerde namen: Dopeling: DIEUWKE Vader: GERBEN JENTJES Moeder: BEITSKE DOEDES Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Deersum en Poppingawier, doop 1675-1811 Inventarisnr. : DTB 580 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar | Dieuke Gerbens (I708)
|
| 142 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1754 Gedoopt op 8 februari 1754 in Sijbrandaburen Dopeling: Lysbet, dochter Vader: Albert Gerrits Moeder: Maayke Gerbens Opm.: De dopeling is eind maart 1775 overleden aan de kinderziekte Gestandaardiseerde namen: Dopeling: LIJSBET Vader: ALBERT GERRITS Moeder: MAAIKE GERBENS Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Sijbrandaburen en Terzool, doop 1671-1811 Inventarisnr. : DTB 583 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar | ALBERDA, Lysbeth Alberts (I440)
|
| 143 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1757 Gedoopt op 18 februari 1757 in Sijbrandaburen Dopeling: Gerben Vader: Albert Gerrits Moeder: Maayke Gerbens Gestandaardiseerde namen: Dopeling: GERBEN of GERBRICHJE Vader: ALBERT GERRITS Moeder: MAAIKE GERBENS Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Sijbrandaburen en Terzool, doop 1671-1811 Inventarisnr. : DTB 583 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar | ALBERDA, Gerben Alberts (I441)
|
| 144 | Rauwerderhem, dopen, doopjaar 1771 Gedoopt op 13 oktober 1771 in Sijbrandaburen Dopeling: Elbrig, dochter Vader: Albert Gerrits Moeder: Maayke Gerbens Gestandaardiseerde namen: Dopeling: ELBRICHJE Vader: ALBERT GERRITS Moeder: MAAIKE GERBENS Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Sijbrandaburen en Terzool, doop 1671-1811 Inventarisnr. : DTB 583 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar Wijzigingsdatum: 20-6-2006 | ALBERDA, Elbrig Alberts (I448)
|
| 145 | Rauwerderhem, dopen, geboortejaar 1796, doopjaar 1797 Geboren op 25 december 1796 in Sijbrandaburen Gedoopt op 8 januari 1797 in Sijbrandaburen/Terzool Dopeling: Albert Vader: Sjoerd Alberts Moeder: Mintje Willems Gestandaardiseerde namen: Dopeling: ALBERT of ALBERTJE Vader: SJOERD ALBERTS Moeder: MINKE WILLEMS Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmaatboeken (DTBL) Herv. gem. Sijbrandaburen en Terzool, doop 1671-1811 Inventarisnr. : DTB 583 Op microfiche beschikbaar op studiezaal Tresoar Wijzigingsdatum: 20-6-2006 | ALBERDA, Albert Sjoerds (I431)
|
| 146 | Rauwerderhem, huwelijken 1753 Vermelding: Bevestiging huwelijk op 23 april 1753 in Sijbrandaburen Bruidegom: Albert Gerrits afkomstig van Sijbrandaburen Bruid: Mayke Gerbens afkomstig van Sijbrandaburen Gestandaardiseerde namen: Bruidegom: ALBERT GERRITS Bruid: MAAIKE GERBENS Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmatenboeken(DTBL) Trouwregister Hervormde gemeente Sijbrandaburen Terzool 1671-1811, hiaat 1711-1727 Inventarisnr.: DTB 583 Op microfiche beschikbaar op de studiezaal van Tresoar | Gezin: Albert Gerrits / Maijke Gerbens (F161)
|
| 147 | Rauwerderhem, huwelijken 1792 Vermelding: Bevestiging huwelijk op 9 september 1792 in Sijbrandaburen Bruidegom: Sjoerd Alberts afkomstig van Sijbrandaburen Bruid: Mintje Willems afkomstig van Sijbrandaburen Gestandaardiseerde namen: Bruidegom: SJOERD ALBERTS Bruid: MINKE WILLEMS Bron: Collectie Doop-, Trouw-, Begraaf- en Lidmatenboeken(DTBL) Trouwregister Hervormde gemeente Sijbrandaburen Terzool 1671-1811, hiaat 1711-1727 Inventarisnr.: DTB 583 Op microfiche beschikbaar op de studiezaal van Tresoar | Gezin: Sjoerd Alberts ALBERDA / Mintje Willems HOEKEMA (F156)
|
| 148 | Rienk Alberda Rienk Sjoerd Alberda (Snits?, 26 desimber 1941 - 19 febrewaris 2012) wie ûndernimmer en wedstriidsiler. Rienk wie ien fan de fjouwer bern fan Johannes Alberda dy't namme makke as jachtbouwer en topsiler. Johannes waard fjouwer kear Nederlânsk kampioen yn de Regenboogklasse. Hy ferovere mear as 550 prizen en waard foar syn fertsjinsten foar de silerij benamd ta skipper yn de Oarder fan de Snitser Panne. Troch in saaklik skeel naam Rienk net it bedriuw fan syn heit oer, mar waard seilmakker. Wyls sylde er nei de Nederlânske top. Ein sechtiger jierren wûn er trije kear it NK Vrijheid en woe ek ynternasjonaal sile. Hy helle in Tempest út Ingelân om't er oan de Olympyske Spullen fan 1972 meidwaan woe. Rienk kaam yn de kearnploech en waard mei sylmaat Jaap Sonneberg de bêste Nederlanner yn it pree-Olympyske regatta yn it Dútske Kiel. De kwalifikaasje foar de Olympyske Spullen slagge lykwols net. Alberda stapte oer nei de Yngling-klasse, waard Nederlânsk kampioen en wûn it EK seesilen, it EK Sailhorse en de Primus Inter Paris. Yn 1976 wûn er de prestisjeuze Ferbûnsbiezem. Alberda boude sels Pampus 453 ôf. Alberda wie troud mei Reina Zondervan († 1993), dy't yn 1982 bestjoerslid fan de Snitser sylferiening waard. Yn 1992 brocht se it ta skipper fan de Snitser Panne. Yn 2004 waard Rienk Pan-skipper. It span foarme dêrmei in unikum yn it selekte Skipperskolleezje. Se skonken de Snitswike it bekende biedwurd: Oerdeis om de ear, jûns om de sfear. Mear as fyftich kear die Rienk mei oan de Snitswike, dy't er seis kear wûn. Fierders wie er wedstriidlieder by WK's en EK's, haad seksje wedstriidsilen fan it Wettersportbûn en achttjin jier wedstriidlieder by de KWS-Schuttevaerrace, dy't er ien kear wûn. Bron: Wikipedia | ALBERDA, Rienk Sjoerd (Rienk) (I814)
|
| 149 | Rienk wie ien fan de fjouwer bern fan Johannes Alberda dy't namme makke as jachtbouwer en topsiler. Johannes waard fjouwer kear Nederlânsk kampioen yn de Regenboogklasse. Hy ferovere mear as 550 prizen en waard foar syn fertsjinsten foar de silerij benamd ta skipper yn de Oarder fan de Snitser Panne. Troch in saaklik skeel naam Rienk net it bedriuw fan syn heit oer, mar waard seilmakker. Bron:Wikipedia | Gezin: Johannes ALBERDA / Trijntje DIJKSTRA (F307)
|
| 150 | sept. 1923 Sijtske Grietje Alberda, geb. Ambarawa (Semarang) 20 jan. 1902, dr. van Sipke en Anke Bouma. [‘s-Gravenhage Bron: https://geneagraphie.com/pedigrees/Adelsboeken/1964JG57.PDF | ALBERDA, Sipke (I970)
|