God heeft dan, als het ware, alleen nog het evolutieproces in gang gezet en onderhoud dat ook nog wel, maar dan meer als een soort door God ingestelde vaste natuurwet; de wet dat alles tot stand kwam door toeval en evolutie, precies zoals de wetenschap dat claimt, via miljarden jaren en volstrekte toeval (trouwens van hoeveel toeval is er nog sprake als God dit kennelijk als wetmatigheid heeft geschapen en heeft evolutie God als schepper van daarvan eigenlijk wel nodig? ). Misschien zien dit soort christenen God als de veroorzaker van de ‘Big Bang’, als antwoord op de vraag; ‘en wat was er dan voor de oerknal?’ Kennelijk beseffen zij niet wat een oneer en degradatie dit voor God inhoudt (evolutionisten beseffen dat heel goed), zoals we die uit de Bijbel kunnen kennen. Ondertussen maken zij zichzelf wijs dat ze nog net zo verwonderd kunnen raken door ‘de schepping’, want zo noemen ze dat dan nog steeds, alhoewel die inmiddels een hele andere betekenis en invulling heeft gekregen. Het verraderlijke is dat ze ook nog steeds overal beweren in God als schepper en onderhouder van alle dingen te geloven, maar noemen er ondertussen voor het gemak maar even niet bij dat ze dit nu inmiddels heel anders zien, wetend dat de meesten dit nog traditioneel opvatten en/of het toch niet zullen begrijpen. Dat is op zijn minst zeer misleidend, arrogant ook, maar daarmee weet men voor zichzelf wel een podium te behouden (die men anders per direct kwijt zou zijn), die men gebruikt (misbruikt) ter verkondiging van de nieuwe overtuiging en inzichten; namelijk dat evolutie en geloven elkaar niet langer hoeven te bijten; het nieuwe ‘eureka’.

Tevens menen zij dat deze 180 graden draai, want dat is het, op geen enkele wijze afdoet aan het werk van Jezus of hun geloof in Jezus, noch hun eigen geloofwaardigheid, terwijl zij vroeger toch vaak met evenveel stelligheid precies het tegenovergestelde beweerden. Dit zogenaamd ‘niets afdoen van het geloof’, valt alleen maar te verklaren als men ‘het geloof’ in deze beschouwt als een beleving. En inderdaad, een ervaring, een religieuze beleving, op zondag, tijdens het zingen van liederen, etc., wat vaak samengaat met een zeer intesief bevredigend gevoel; wat zelfs een bijna mystiek intensieve ervaring kan zijn, pakt niemand je af. Met andere woorden, de geloofsbeleving hoeft er helemaal niet onder te lijden. Laat staan de troost die men dan ook nog uit het geloof kan putten. Dat geloof ik wel. Ik denk dat men het daar over heeft; de gevoelsmatige geloofsbeleving, de religieuze ervaring. Dat moet wel zo zijn, want het eigenlijke geloof en diens fundamenten schaadt het natuurlijk wel degelijk. Genesis, de zondeval en het werk van Jezus zijn namelijk direkt en onlosmakelijk met elkaar verbonden, en het feit dat daar eeuwen tussen zit of dat dat in het NT beschreven wordt, doet daar helemaal niets aan af. Toch heeft men het voor zichzelf voor elkaar gekregen om de feitelijke gebeurtenissen, de wetenschappelijke feiten, los te maken van de Bijbel, en dit geheel los van elkaar te beschouwen, zonder dat die elkaar nog langer hoeven te bijten. Die spagaat is knap en opmerkelijk, zeker gezien het feit dat de meeste, doorgaans atheïstische evolutionistische wetenschappers, er geen enkele moeite mee hebben om met zekerheid te stellen dat evolutie en het christelijke geloof juist wel totaal onverenigbaar zijn en elkaar zelfs volledig uitsluiten! Daar is de algeheel heersende opvatting juist: ‘als evolutie bewezen is, dan is God dood of doodverklaard. Het valt niet met elkaar te rijmen’. Dat christenen dit dan toch uit alle macht proberen en nu menen dat dit wel kan, is op zijn minst zeer opmerkelijk. Waar komt die behoefte uit voort, vraag je je af? Wat valt er mee te winnen? Ongelovige wetenschappers doen dan nog wel voorkomen naar christen evolutionisten dat het hen helemaal niets uitmaakt, al lang blij dat ze zijn dat ze ten diepste daarmee hun eigen geloof verraden en ondermijnen, maar ondertussen kan ik me niet voorstellen dat men het standpunt werkelijk repsecteert en begrijpt, maar in ieder geval accepteert men zulke wetenschappers volledig (maar ziet ze weliswaar ten diepste, ik meen terecht, als verraders van hun eigen geloof). Kortom, de kans om mede wetenschappers te winnen voor God , lijkt daar totaal verkeken, al ben ik er zeker van dat men ook daar van het tegenovergestelde overtuigd is, immers de wetenschappelijke overtuiging van evolutie vormt geen belemmering meer. Dat is ook de reden dat sommigen, waaronder Andries Knevel, dit juist als een nieuwe evangeliesatiekans zien, om ook in intellectuele kringen ‘het geloof’ (althans zijn versie daarvan) te verkondigen. Ten diepste heeft men daar in zijn/haar hart nu nog meer minachting voor en heeft men daar eerder een slag verloren dan gewonnen. Een atheïst/evolutionist beseft veel beter dat men hoogverraad heeft gepleegd aan de fundamenten van het Christelijk geloof, want als evolutie waar is, dan was er geen zondeval, en is het werk van Jezus een lachertje geworden, misschien iets wat nog wel werkt en waar men heel goed troost en kracht kan putten, maar een ander haalt dat wellicht eerder uit een goed boek of een goed glas wijn en heeft ‘het geloof’ daar niet voor nodig.

Stel je nu eens voor dat het, voor een wetenschapper of de wetenschap, geen enkel probleem zou zijn om in God en een letterlijke schepping te geloven, zoals beschreven in Genesis 1 en 2, en het zou ook helemaal geen probleem zijn om hier, als wetenschapper, openlijk vooruit te komen, ook naar collega’s en studenten. Zou die krampachtige behoefte om evolutie en de Bijbel te verenigen dan überhaupt nog een rol spelen? Het lijkt mij van niet. Die situatie is in deze tijd echter een utopie (vroeger niet trouwens), en de werkelijkheid is nu eerder totaal omgekeerd. Men wordt niet volledig als wetenschapper geaccepteerd of serieus genomen als men niet de volledige resultaten van de wetenschap, lees evolutie, accepteert en daar ook keer op keer blijk van geeft en collega’s daar afdoende van overtuigd heeft. Of wel: men dient God niet alleen buiten de wetenschap te houden, maar ook diens bevindingen volledig te accepteren en daar juist voortdurend blijk van te geven, een wetenschap, die het inmiddels als een bewezen feit beschouwt dat alles door evolutie tot stand is gekomen en niet door God. Met andere woorden, men wordt min of meer gedwongen om volledig te buigen, of anders te barsten. Deze beroepsmatige groepsdruk, van zowel vakgenoten als ook de sociale druk van de algeheel geldende maatschappelijke opvatting moet men niet onderschatten. Die is zeer sterk en bijna ondragelijk. Men kan, waar dit vroeger nog wel schoorvoetend geaccepteerd werd (andere tijd; verzuiling), eigenlijk niet bestaan als christen wetenschapper die in de letterlijke schepping gelooft en zich er ook niet voor schaamt om daar openlijk vooruit te komen. Dat wordt niet langer geaccepteerd noch getolereerd, tenzij men in de volstrekt onbeduidende marge wil opereren, waar men door geen enkele collega not serieus wordt genomen, laat staan carriere kan maken of professor kan worden. Kortom: Onmogelijk.

Wat betekent dat dan? Heel simpel. Dat er geen plek is in de huidige wetenschapspraktijk als je in de letterlijke schepping gelooft. Dan zou er dus helemaal geen plaats meer zijn voor christenen met een goed verstand, want heel veel, zo niet de meeste studies zijn doorspekt met evolutie (ook, of misschien wel juist, de psychologie en de theologie). Ik denk dat die druk te groot en die enorme consequenties voor velen te verstrekkend zijn en dat dit de reden is dat men buigt.

Ik zie dat als hoogverraad om wille van een carriere en ambities. Het kan niet zo zijn dat men de grondbeginselen van het christelijk geloof opoffert voor de wetenschap en de acceptatie door wetenschappers. Ik heb al heel vroeg gemerkt dat als je werkelijk pal staat voor je zaak, voor een schepping en een schepper zoals de Bijbel die beschrijft, en de false waarheidclaims en zogenaamde bewijzen van evolutie bestrijdt of daartegen ageert, je wordt uitgekotst. Het is of je mond houden, of buigen of barsten. Een tussenweg is er niet. Blijkt die wel te worden gebezigd, dan heeft men onderweg onvermijdelijk concessies gedaan aan de waarheid. Ik put troost en kracht uit 1 Korinthe 1: 18-31 en bedenk daarbij dat de dwaasheid van het evangelie tevens de historische realiteit inhoudt van Jezus die om onze zonden, om de zondeval, Adam en Eva, kort na de schepping, zoals beschreven in Genesis, gepredikt dient te worden. Diezelfde Jezus, Zijn offer, is zonder een letterlijke geschiedkundige betekenis van de eerste 2 hoofdstukken van de Bijbel totaal tevergeefs. Kortom: bij het dragen van de schande van het evangelie, hoort het dragen van de ‘schande’ van de historische realiteit van de schepping, zoals beschreven in Gen. 1&2. Die zijn onmogelijk van elkaar los te maken. Doen we dat wel, maken we die wel los van elkaar, dan maken we Jezus belachelijk en Zijn boodschap krachteloos. We zijn dan geworden tot krachteloos zout, wat nergens anders toe dient dan om weggegooid te worden. Dat is Andries zijn nieuwe boodschap: krachteloos zout. Uitgewerkt. Punt er achter. Basta. Over en uit. Stop er maar mee EO. De boodschap is ook vaak ‘voor wie gelooft in verwondering’ en meer van dat soort flauwe KRO-achtige leuzen. Ga fuseren met de KRO en de NCRV zou ik zeggen, want er is geen wezenlijk verschil meer. Dat is nog goedkoper ook en er kunnen nog ‘betere’ en aansprekende programma’s gemaakt worden voor een bredere doelgroep. Het evangelie en de kracht daarvan heeft men met voeten getreden, door openlijk evolutie volledig te omarmen en dat ook zo te laten en er niet direct afstand van te nemen en dat is nog steeds niet gebeurd. Het offer van Jezus, en de noodzaak daartoe, is door het omarmen van evolutie volstrekt belachelijk gemaakt. Het is blasfemistisch en vloeken in eigen kerk en al oogst men dan ogenschijnlijk in de wereld alom respect dat de EO nu eindelijk een 'normale' omroep is geworden, vanuit het oogpunt van het evangelie, het originele uitgangspunt van de EO, waartoe zij is opgericht, heeft zij volstrek gefaald en beantwoord niet langer, en kan dat ook niet meer (tenzij men openlijk terugkeert van haar schreden, maar dan heeft men een dubbel ongeloofwaardigheidsprobleem). Dan kan men dus maar beter stoppen, of men herschrijft de doelstellingen (en dan ook de 'E' uit de naam graag), want de stichtingsdoelstellingen kunnen niet meer worden gehaald en dus is iedere inspanning daartoe tevergeefs; beantwoord daar niet meer aan; want men heeft in de kern zelf het evangelie volstrekt ondermijnt en daarmee alle eigen inspanningen teniet gedaan en/of voor schut gezet. Een omroep die zijn eigen doelstelling ondermijnt, het brengen van het evangelie, moet er volgens mij heel snel mee ophouden. Gemakkelijke oplossing: fuseren met de KRO, NCRV en wellicht de NMO en een nieuwe gemeenschappelijke naam, bijvoorbeeld 'RO'; Religieuze(n) Omroep. Een krachteloze, zoutloze religieuze oersoep, waar wellicht, met een beetje geluk, evolutionistisch gedacht, toch nog 'heel wat moois' uit kan groeien, afgemeten aan de nieuwe doelstellingen. Dat zal dan nog wel heel wat jaartjes op zich laten wachten... Het zal mijn tijd wel duren. Ik kijk al lang niet meer, alhoewel soms nog, maar dan vooral in verwondering over de grote mate van afvalligheid en ruimschoots getoonde knevel-achtige en schaamteloze knievallen voor evolutie. Dan probeer ik heel hard aan een wijze spreuk te denken, die de moeder van mijn schoonmoeder altijd bezigde: “Erger je niet, verwonder je alleen”. Dat is dan hooguit de enige verwondering die ik kan opbrengen voor een Omroep die de werkelijke kern van ‘het geloof’, het evangelie, en de noodzaak daartoe, vaarwel heeft gezegd en er zelfs openlijk afbreuk aan doet en waarvan niets anders rest dan een armlastige, benevelde en beknevelde ‘Knevangelische Omroep’. Bedankt Knevel, maar ik vermoed dat het zonder hem ook wel was gebeurd. Hij is alleen handig gebruikt als niets vermoedende argeloze katalysator, in 2009, toen hij zijn stellingen aan de deurposten van de EO sloeg, in de val gelokt door een handig tv-team van een ogenschijnlijk onopvallend jongeren-programma; een beetje naïef, maar ook dat wekt ook weer weinig verbazing. Heeft hij spijt gehad/getoond? Ja, van de effecten, ja, maar niet van zijn stellingname; die zit nog steeds stevig vast gespijkerd en is inmiddels stevig verankerd binnen de eigen gelederen. Als een evangelische omroep evolutie omarmt, waarvan evolutionisten beweren dat als evolutie bewezen God en daarmee het evangelie dood is, dan is die daarmee, bij wijze van spreken, evolutionistischer geworden dan evolutionisten zelf en zou daarmee ook heel goed Evolutionistische Omroep of Evoluerende Omroep genoemd kunnen worden, alhoewel deze heel wat sneller geëvoluteerd is, dan evolutie doet veronderstellen, maar dan kan de afkorting EO in ieder geval blijven bestaan. Ik denk maar even spontaan mee over de nieuwe invulling van de betekenis van de naam, die meer recht doet aan de werkelijkheid.

“I rest my case, your honor.”